Choroba lokomocyjna występuje w wyniku rozbieżności, jakie pojawiają się pomiędzy informacją odbieraną oczami i uszami (a także z innych receptorów równowagi). Dlatego choroba lokomocyjna nasila się, gdy jadąc patrzymy w książkę – oczy mówią nam, że świat jest nieruchomy, a ucho wewnętrzne i receptory stawowe wskazują, że jest on w ruchu. Może to powodować nudności i wymioty, a także w cięższych przypadkach, poty i ból głowy. Choroba ta jest szczególnie rozpowszechniona wśród dzieci, których mechanizm równowagi jest wrażliwszy niż u dorosłych. Pomóc powinno skupienie się na jakimś dalekim obrazie, ponieważ wówczas oczy i uszy otrzymują podobną informację.
Chorobie lokomocyjnej można zapobiegać, jednak gdy się już rozwinie, trudno ją powstrzymać. Skoro więc wiemy, że wyruszamy w podróż, dobrze jest postarać się jej zapobiec, zanim się zacznie. Wystarczy przestrzegać kilku podstawowych zasad.
Dorosły pasażer podróżujący samochodem powinien usiądź na przednim siedzeniu lub, jeszcze lepiej, za kierownicą. Wydaje się, że choroba lokomocyjna nie dotyka kierowcy pojazdu. Jeśli lecisz samolotem, poproś obsługę o przydzielenie ci miejsca nad skrzydłem i przy oknie, gdzie ruch jest najmniejszy. Na pokładzie łodzi znajdźmy sobie miejsce na środku, gdzie efekt huśtania jest najmniejszy. W pociągu nie siadajmy na miejscach zwróconych w stronę przeciwną do kierunku jazdy. Jeśli przebywamy w zamkniętym pomieszczeniu koniecznie wpuśćmy do środka więcej powietrza. Jeśli płyniemy statkiem, wyjdźmy na pokład – bez względu na pogodę – aby uniknąć dusznego wnętrza. Na pokładzie samolotu warto użyć osobistego wlotu powietrza nad głową. Zapewniamy sobie wtedy dopływ chłodnego powietrza.. Podczas jazdy patrzmy prosto przed siebie na drogę, jeśli jesteś w samochodzie, lub na horyzont, jeśli jesteś na morzu. Głowę należy trzymać nieruchomo, aby ograniczyć stymulację wzrokową. Nie czytajmy ani nie róbmy niczego, co wymaga skupiania uwagi na pobliskich obiektach.
Warto pamiętać, aby nie jeść dużych posiłków przed podróżą – pełny brzuch pogłębia tę dolegliwość. Zdecydowanie unikajmy smażonych, tłustych potraw. Zwiększają one poczucie nudności dlatego, że układ pokarmowy musi wykonać większą pracę podczas ich trawienia. Dyskomfort związany z chorobą lokomocyjną staje się większy, kiedy się jej obawiamy – warto więc ćwiczyć techniki relaksacyjne, np. jogę aby móc panować nad umysłem i ciałem.
Jest nim na przykład imbir lekarski, który powinniśmy wziąć 2 godziny przed podróżą i co 4 godziny w czasie jej trwania. Roślina ta działa niemal natychmiast i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych powodowanych przez leki konwencjonalne, takich jak senność lub nieostre widzenie (100-200 miligramów standaryzowanego wyciągu w postaci kapsułki; lub żuj świeży imbir; lub pij herbatkę imbirową; albo wymieszaj kilka kropli nalewki z imbiru z ciepłą wodą). Można też wziąć ogólnie tonizujący środek na uspokojenie nerwów, więc i na złagodzenie choroby lokomocyjnej, jakim jest magnez (ok. 500 miligramów z jedzeniem, godzinę przed podróżą).
Ponadto w złagodzeniu nudności może pomóc witamina B6. Zalecana dawka to 100 miligramów na godzinę przed podróżą i kolejne 100 miligramów 2 godziny później.
Niektórzy noszą specjalne plasterki akupresurowe, przeznaczone specjalnie dla ludzi cierpiących na chorobę lokomocyjną, dostępne w aptekach. Po przyklejeniu stale uciskają one punkty odpowiedzialne za nudności. Jeśli nie mamy po ręką plasterka akupresurowego, użyjmy ucisku własnych palców. Należy wykonać go następująco: odwróć rękę, przedramieniem do góry. Znajdź punkt ucisku w odległości mniej więcej dwóch szerokości kciuka za zgięciem nadgarstka w stronę łokcia, w „dołku” między ścięgnami. Uciskaj ten punkt kciukiem, licząc powoli do 10. Powtarzaj ucisk 3 do 5 razy lub dotąd, aż nudności ustąpią.
Aby ustrzec się przed chorobą lokomocyjną pamiętaj, aby:
Redaktor prowadzący, dziennikarka tematyki zdrowia, uroda i wellness.