Piołun wydaje się niepozornym ziołem, ale ma liczne właściwości lecznicze i zdrowotne. Bylica piołunu, bo tak brzmi jej nazwa, bywa także określana „Pańskim zielem”, „Psią rutą”, wermutem czy absyntem. Jest to roślina bardzo odporna, która potrafi przetrwać w bardzo trudnych warunkach. W Polsce znany jest jako roślina lecznicza, a jej zbiory przypadają na okres kwitnienia, czyli na połowę kwietnia.
W tym artykule:
1. Piołun i jego właściwości lecznicze.
2. Wykorzystanie piołunu w terapiach prozdrowotnych.
Bylica piołun cieszy się uznaniem wśród osób preferujących leczenie metodami naturalnymi. Ma w sobie różne cenne substancje aktywne, które sprawiają, że posiada wielorakie właściwości i działanie lecznicze. Należą do nich: garbniki, olejki eteryczne, sole mineralne, flawonoidy, a ostatnio odkryty związek o potężnej mocy, zwany artemizyną. Piołun posiada działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne, przeciwskurczowe, żółciopędne, jest znany powszechnie jako skuteczny sposób na zwalczanie pasożytów. Odstrasza idealnie owady i insekty, jego zapachu i obecności nie lubią pchły ani kleszcze. W jego sąsiedztwie natychmiast się wyprowadzają. Przede wszystkim używany jest przeciwko robakom jelitowym. Wpływa korzystnie na układ pokarmowy. Bywa nieodzowny i pomocy na niestrawności czy nieżyt żołądka. Napar z piołunu działa korzystnie na zgagę i wzdęcia oraz przy usuwaniu uczucia ciężkości żołądka. Oczyszcza wątrobę i ułatwia odprowadzanie żółci. Niektórzy uważają, że pobudza apetyt i wspiera przemianę materii. Nazwa ziela pańskiego wywodzi się od jego korzystnego wpływu na dolegliwości kobiece. Tutaj reguluje cykl miesiączkowy i łagodzi objawy menstruacyjne. Wpływa także na system nerwowy, jest używany w leczeniu bezsenności i usuwa grzyby, ma działanie antybakteryjne i przeciwgrzybiczne. Najczęściej pije się i zaparza napary z piołunu. Napar cechuje silny gorzki smak, który nie każdemu przypada do gustu. Jedna łyżeczka piołunu wystarcza na szklankę wody. Wsypujemy ją do wrzątku i zaparzamy przez około 20-30 minut. Herbatę pijemy porcjami, najlepiej trzy razy dziennie. Można także sporządzić odwar, który nadaje się do użytku zewnętrznego. Tutaj stosujemy jedną do dwóch łyżeczek piołunu na szklankę wody i pozostawiamy na 5 minut do zaparzenia.
Być może nie każdy zdaje sobie sprawę, że piołun wykorzystywany jest do produkcji absyntu. Z liści i kwiatów piołunu wytwarza się wysokoprocentowy alkohol. Popularnością cieszą się również nalewki stosowane na żołądek lub przeciwpasożytniczo. Absynt cieszył się w XIX wieku ogromną popularnością wśród artystów. Zyskał także złą sławę jako środek silnie halucynogenny i psychodeliczny. Wynikało to jednak nie tyle z piołunu, co z braku umiaru w piciu bądź sięganiu po alkohol z niewiadomego źródła. To, co może zaszkodzić faktycznie to tujon zawarty w piołunie, który w dużych dawkach może być toksyczny. Istnieją jednak przeciwwskazania do picia piołunu. Należą do nich: problemy z hemoroidami, krwawienia, wrzody żołądka, ciąża i laktacja, małe dzieci, wymioty, biegunki, niestrawności, zawroty głowy, napady niepokoju.
