Hipoterapia niesie za sobą wiele korzyści, ponieważ dzięki niej osobom z różnymi schorzeniami łatwiej jest komunikować się ze światem, budować więzi wyrażać swoje emocje, czy też pokonywać swoje słabości i lęki. Z tych właśnie powodów terapia ta zalecana jest dla dzieci, które zmagają się z takimi chorobami jak: Zespół Downa, autyzm i porażenie mózgowe. Pomocna będzie również dla osób z nieprawidłowym wzorcem chodu i dla tych po amputacjach. Dla kogo jest jeszcze przeznaczona i w jaki sposób się ją przeprowadza? Dowiecie się z poniższego artykułu.

Dla kogo jest hipoterapia?

Zalecana jest dla pacjentów z różnymi schorzeniami. Natomiast najbardziej popularna jest wśród dzieci cierpiących na autyzm, ponieważ one często odnajdują „wspólny język” z końmi ze względu na unikatową zdolność tych zwierząt do wyczucia i odpowiedzi na subtelne sygnały. Ta interakcja może być niezwykle korzystna, ponieważ pomaga im wyjść poza swoje własne doświadczenia i rozwijać umiejętności komunikacji oraz wyrażania uczuć. Ponadto, praca z końmi może przyczynić się do poprawy koordynacji ruchowej i zdolności do koncentracji. Hipoterapia może przynosić korzyści też dzieciom ze schorzeniami, takimi jak:
● zespół Downa
● stwardnienie rozsiane
● neuropatia
● porażenie mózgowe
● skolioza
● amputacje
● oraz upośledzenie umysłowe o różnym stopniu nasilenia

Natomiast istnieją też przeciwwskazania do hipoterapii, włączając w to uczulenie na końską sierść, znaczną nadwagę, zwichnięcia w stawach biodrowych, jałową martwicę głowy kości udowej, osteogenesis imperfecta, niestabilność kręgów szyjnych oraz ostre choroby infekcyjne.

Terapie polegająca na kontakcie ze zwierzęciem (koniem) koi nerwy i wycisza stres

Potencjał hipoterapii w leczeniu chorób – badania

Dotychczasowe badania wskazują na potencjał hipoterapii w poprawie funkcjonowania dzieci cierpiących na mózgowe porażenie dziecięce (MPDz). Przedstawione wyniki sugerują znaczący wzrost efektywności rehabilitacji u dzieci z MPDz, które były poddane jednoczesnemu stosowaniu metody PNF oraz hipoterapii. Obserwowano poprawę utrzymania prawidłowego środka ciężkości oraz postawy ciała u dzieci z MPDz już po jednym zabiegu. Udowodniono korzystny wpływ hipoterapii na poprawę chodu, siły motorycznej oraz równowagi nie tylko u pacjentów z MPDz, ale także u dzieci z opóźnieniem rozwojowym, z zespołem Downa oraz u osób w starszym wieku i po udarze. Wiele badań potwierdza istotny wpływ terapii na zwiększenie samooceny oraz poprawę jakości życia wśród osób niepełnosprawnych.

Hipoterapia wykazuje pozytywne efekty terapeutyczne u osób z różnymi schorzeniami, zarówno w zakresie układu ruchu, jak i aspektów psychicznych oraz społecznych. Jest to metoda wspomagająca rehabilitację, która jest zarówno atrakcyjna, jak i skuteczna.

Jak prowadzona jest hipoterapia?

Hipoterapia może być stosowana zarówno jako terapia główna, jak i jako element kompleksowego planu leczenia, łącząc się z innymi formami terapii, takimi jak fizjoterapia, zajęcia logopedyczne czy terapia zajęciowa.

1. Proces rozpoczyna się od oceny pacjenta przez wykwalifikowanego terapeutę. W trakcie tej oceny terapeuta zbiera informacje na temat stanu zdrowia pacjenta, jego umiejętności fizycznych, emocjonalnych i poznawczych, a także określa cele terapeutyczne. Może ona obejmować także konsultacje z innymi specjalistami, takimi jak lekarze, fizjoterapeuci czy psycholodzy, w celu uzyskania pełniejszego obrazu stanu pacjenta.
2. Na podstawie zebranych danych terapeuta opracowuje plan terapeutyczny, uwzględniając indywidualne potrzeby, cele oraz możliwości pacjenta. Będzie on obejmował różnorodne techniki i aktywności terapeutyczne, mające na celu poprawę funkcji motorycznych, równowagi, koordynacji, siły mięśniowej, a także wsparcie rozwoju poznawczego, emocjonalnego i społecznego.
3. Podczas sesji terapeutycznych pacjent uczestniczy w interakcji z koniem pod nadzorem terapeuty. Siedzenie na koniu (nazywane jeździectwem terapeutycznym) stymuluje naturalne ruchy ciała, co może przyczynić się do poprawy postawy, kontroli ruchowej oraz koordynacji. Ruchy konia generują bodźce sensoryczne, które wpływają pozytywnie na system nerwowy pacjenta, poprawiając integrację sensoryczną i percepcję.
4. W trakcie sesji terapeuta może wykorzystywać różnorodne techniki, takie jak ćwiczenia równoważne, ćwiczenia siłowe, gry i zabawy, ćwiczenia poznawcze i emocjonalne, a także techniki relaksacyjne. Interakcja z koniem może być również wykorzystywana do nauki umiejętności społecznych, takich jak komunikacja, współpraca i zaufanie.
5. Zapewnienie bezpieczeństwa pacjenta i konia jest najważniejszym elementem terapii. Konie pomagające w hipoterapii są starannie wyselekcjonowane i przeszkolone pod kątem pracy z osobami o różnych potrzebach i umiejętnościach. Sesje terapeutyczne są prowadzone pod ścisłym nadzorem doświadczonego personelu, który dba o bezpieczeństwo pacjenta oraz zwierzęcia.
6. Postępy pacjenta są regularnie monitorowane i oceniane przez terapeutę. Na podstawie obserwacji postępów terapeuta dostosowuje plan terapeutyczny, wprowadzając ewentualne zmiany, aby zapewnić jak najlepsze rezultaty.
   
   
   Źródło:
   Hipoterapia – skuteczna terapia wieloprofilowa? (sum.edu.pl)
   

Paulina Jędrocha