W ziołolecznictwie europejskim to właśnie on wiedzie prym ze względu na szerokie spektrum zastosowania. Dietetycy także cenią orzecha, owoce mają duże właściwości odżywcze (NNKT, witaminy z grupy B, minerały oraz zrównoważony stosunek kwasów omega 3 do omega 6). Spożywanie orzechów wspiera organizm, a szczególnie mózg. Olej z orzechów włoskich (wyłącznie świeży i nie poddawany obróbce termicznej) jest polecany osobom borykającym się z zaburzeniami równowagi cholesterolu i trójglicerydów we krwi.
korę i młode gałązki (zbierane wiosną i jesienią)
pąki i liście (zbierane w maju)
zielone łupiny orzecha
niedojrzałe, świeże zielone orzechy
Cała roślina jest bardzo bogata w substancje aktywne takie jak witaminy, naftochinony min. juglon, hiperozyd, kwas galusowy, kawowy, flawonole a także garbniki, których najwięcej znajdziemy w niedojrzałych owocach i łupinie. Niektóre osoby mają alergię na wyciągi z liści i łupin orzecha włoskiego oraz będą one toksyczne dla niektórych zwierząt. Zazwyczaj kuracja wyciągami powinna trwać 2 tygodnie, po czym zaleca się 2 tygodnie przerwy terapeutycznej. Dobrze w tym czasie przyjmować zioła wspomagające wątrobę np. wyciągi z ostropestu. Wynika to z możliwości wystąpienia skutków ubocznych, duża ostrożność zalecana jest osobom chorującym na kamicę nerkową.
Dzięki dużej zawartości substancji aktywnych, wyciągi z orzecha działają antyoksydacyjnie, ściągająco, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, gojąco, przeciwzapalnie i mają właściwości grzybobójcze. Niektóre badania wskazują także na cytotoksyczne działanie wyciągów z orzecha włoskiego.
Wyciągi te są bardzo popularne zwłaszcza przy problemach z żołądkiem czy w kuracjach przeciwpasożytniczych. Możemy je stosować zarówno wewnętrznie i zewnętrznie.
stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej, aft, w zapaleniu dziąseł i języka, a także upławy i zapalenia narządów rodnych
choroby skóry: egzema, trądzik i przewlekłe infekcje skóry (bakteryjne i grzybicze), zaburzenia potliwości, łupież i problemy ze skórą głowy (uwaga – powoduje zmianę koloru włosów na ciemniejszy)
– zaburzenia trawienia, biegunki na tle bakteryjnym i wirusowym, skurcze jelit, zaburzenia trawienia, zaburzenia równowagi flory jelitowej z towarzyszącym trądzikiem i infekcjami skóry, nieżyty przewodu pokarmowego, łagodne zatrucia pokarmowe, bóle brzucha,
– napary wspomagająco w cukrzycy typu 2
Polacy są zwolennikami nalewek z tendencją do zalewania wszystkiego mocnym spirytusem. Jeśli zrobimy nalewkę z młodych orzechów włoskich na wysokoprocentowym spirytusie nie będzie ona miała swoich pełnych właściwości. Używamy alkoholu 40% – 50%. W wielu krajach spotkamy tradycyjne wina i likiery, które przygotowuję:
Około 200 g świeżych liści skroić drobno, skropić wódką i odstawić na pół godziny. Zalać 1l dobrego białego słodkiego wina. Nastaw macerujemy przez tydzień, można dosłodzić miodem według uznania. Po przefiltrowaniu przechowujemy w chłodnym miejscu. Zazwyczaj używa się w przypadku potrzeby mały kieliszek (ok. 25ml).
½ kg drobno skrojonych łupin orzecha włoskiego, zalać 1 litrem alkoholu 40% i macerować przez 3 miesiące. Przefiltrować i zmieszać z 3 litrami białego słodkiego wina i 500g miodu wielokwiatowego. Rozlać do butelek, przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu. Spożywać w razie potrzeby przed posiłkiem, raz lub dwa razy dziennie.
Wino i likier będą zawierały juglon i garbniki, więc nie należy ich nadużywać. Stosuje się je w przypadku problemów z żołądkiem, niestrawnością i biegunką, podobnie jak w Polsce nalewki. Mają ważną zaletę, niższą zawartość alkoholu.
Zielarka, fitoterapeutka i naturoterapeutka. Autorka bloga „Z głową w ziołach”. www.magdalenamildner.com