Wszyscy chyba znają tą metodę tłumienia złości – jeśli jesteś wściekły na coś, wykrzycz to, wyrzuć z siebie złość, ewentualnie zaangażuj się w wyczerpującą aktywność fizyczną. Na Uniwersytecie Stanowym w Ohio udowodniono, że metoda ta przynosi rezultaty odwrotne do zamierzonych – poziom złości i agresji wówczas jeszcze narasta. Badania przeprowadzono jako odpowiedź na rosnące w lawinowym tempie „pokoje wściekłości”, w których klienci mogą coś rozbić/zdemolować, by się uspokoić i radzić sobie ze stresem.
Co jest więc skuteczniejsze? Joga, medytacja, mindfulness, a przede wszystkim odpowiednie techniki oddychania: głębokiego i przeponowego. Ba, zwykłe liczenie do 10 działa skuteczniej od krzyku (choć może nie daje takiej chwilowej satysfakcji)… Dzieje się tak dlatego, że krzyk, aktywność powoduje wzrost temperatury naszego ciała, zaś pozostałe metody uspokajające obniżają ją. Obniżenie, o ułamki stopni, temperatury ciała jest zaś tożsame z obniżeniem pobudzenia fizjologicznego. Tak więc zamiast krzyczeć lub wyjść pobiegać (a propos biegania, miało najgorsze wyniki jako środek łagodzący gniew), lepiej wziąć głęboki oddech i się rozluźnić.
Czytaj także: https://naturazdrowie.com/2023/07/31/jak-powstrzymac-napady-gniewu-i-agresje-naturalnie-bez-lekow/
istnieją badania naukowe, które częściowo odnoszą się do pytania, czy krzyk pomaga opanować złość, choć temat jest złożony i zależy od kontekstu oraz sposobu ekspresji.
Teoria katharsis, pochodząca od Arystotelesa i popularna w psychologii XX wieku. zakłada, że ekspresja złości (np. przez krzyk, uderzanie poduszki itp.) pozwala „oczyszczać” emocje i prowadzi do ulgi. Obalona częściowo przez współczesne badania – okazuje się, że wyrażanie złości w agresywny sposób często wzmacnia złość, a nie ją redukuje. Badania B. Bushmana (2002): Uczestnicy, którzy wyładowywali złość przez krzyk czy agresywne działania, czuli się gorzej i byli bardziej skłonni do agresji później. Ekspresja agresji nie zmniejsza gniewu, lecz go utrwala. Krzyk w kontrolowanych warunkach (np. krzyk w lesie, na poduszce) może dawać subiektywne poczucie ulgi, nie jest trwałą strategią regulowania złości — raczej doraźne rozładowanie napięcia niż głęboka praca nad emocją.
Krzyk może chwilowo pomóc poczuć się lepiej, ale badania sugerują, że nie jest skuteczną długofalową metodą opanowania złości. W niektórych przypadkach może nawet nasilać agresję. Zdrowsze są techniki oparte na uważności, ruchu i refleksji.
(jm, km)
