Efekt stosowania tego zioła najprawdopodobniej przyczynia się do korzyści probiotycznych w jelitach i miejscowo w jamie ustnej, ale nie jest postrzegany jako substytut probiotyku. Olejek przyczynia się jednak do działania wykrztuśnego, pomagając oczyścić kanały przez drogi oddechowe.
Duża zawartość olejku eterycznego i gorzkie substancje, zawarte w tymianku, silnie stymulują aktywność trawienną, podczas gdy garbniki zapewniają zauważalny miejscowy efekt ściągający.
Większość raportów z badań klinicznych dotyczących tymianku dotyczy mieszanki z innymi środkami, takimi jak korzeń wiesiołka i liść bluszczu. Nie ma wiarygodnych badań dotyczących wpływu tego zioła na organizm.
Dodanie tymianku do oliwy z oliwek w porównaniu do spożywania samej oliwy z oliwek obniżało poziom LDL u osób z wysokim poziomem cholesterolu. Wiązało się to z poprawą poziomu bifidobakterii w mikrobiomie jelitowym (21).
Olejek tymiankowy sam w sobie jest silnie antybakteryjny i całkowicie hamuje wzrost bakterii w stężeniach mniejszych niż 2% (22). Ważnym składnikiem jest tutaj często pomijany karwakrol, który ma własną wyraźną aktywność antyseptyczną (23).
Część tej aktywności przenosi się również na wywary i w pewnym stopniu napary, a powstałe wyciągi wodne są szczególnie aktywne przeciwko bakteriom Gram-dodatnim (Staphylococcus aureus i Staphylococcus epidermidis) i Gram-ujemnym (Escherichia coli, Klebsiella spp., Pseudomonas aeruginosa, Enterococcus aerogenes, Proteus vulgaris i Enterobacter sakazakii) (24). Profil ten potwierdza pogląd, że wartość bakteriostatyczna preparatów z tymianku dotyczy mikrobiomu jelitowego.
