Spis treści:

1. Najczęstsze przyczyny powstawania cieśni
2. Profilaktyka i ćwiczenia to podstawa

Kanał nadgarstka to przestrzeń, którą od strony dłoni ogranicza więzadło poprzeczne nadgarstka, a od strony grzbietowej i bocznych – kości. W tym właśnie kanale znajduje się 9 ścięgien zginaczy palców otoczonych pochewkami maziowymi oraz nerw pośrodkowy, który odpowiada za zginanie 4 palców dłoni. Jeśli struktury, które znajdują się wewnątrz kanału nadgarstka z jakiegoś powodu powiększą swą objętość, w kanale następuje wzrost ciśnienia, który powoduje ucisk na nerw pośrodkowy i ścięgna. Bardzo wrażliwy nerw pod wpływem ucisku szybko przestaje działać właściwie. Objawia się to silnym i dokuczliwym drętwieniem palców dłoni – od palca serdecznego do kciuka. Objawy te nasilają się szczególnie w nocy i nad ranem. Aby złagodzić dolegliwość, musimy wykonać dłonią gest strzepywania, co w lekkich przypadkach cieśni nadgarstka pozwala pozbyć się drętwienia. Niestety, choć na początku drętwienie ustępuje samo, gdy odpoczniemy lub ‘strzepniemy’ dłoń, z biegiem czasu stan się pogarsza, a zespół cieśni nadgarstka coraz bardziej utrudnia życie – przedmioty wypadają z dłoni, a czynności wymagające precyzji nastręczają coraz więcej kłopotów. Nie ma się co łudzić – zespół cieśni nadgarstka nie ustąpi samoistnie. Im wcześniej zgłosimy się do lekarza, tym większe szanse na całkowite przywrócenie sprawności ręki.

Czytaj też: https://naturazdrowie.com/terapie-naturalne-na-uszkodzony-bark/

Najczęstsze przyczyny powstawania cieśni

Choć zespół cieśni nadgarstka dotyka przede wszystkim osób spędzających ponad 10 godzin przy komputerze, przyczyn powstawania tej dolegliwości jest wiele. Dzielą się one na trzy kategorie –  anatomiczne, fizjologiczne i habitualne, czyli związane z wykonywaniem określonych czynności angażujących nadgarstek i palce. W pierwszej grupie przeważają rozmaite anomalie rozwojowe związane z nieprawidłowym wykształceniem się kości i ścięgien nadgarstka. Wśród przyczyn fizjologicznych prym wiodą rozmaite schorzenia – od reumatoidalnego zapalenia stawów po dnę moczanową czy neuropatię cukrzycową i alkoholową.

Zespół cieśni nadgarstka o podłożu fizjologicznym może pojawić się także u kobiet w ciąży. Trzecia kategoria przyczyn obejmuje prace ręczne – powtarzające się czynności ze zginaniem nadgarstka i palców, czynności wymagające silnego uchwytu, pisanie na maszynie i klawiaturze, grę na niektórych instrumentach muzycznych, podpieranie się na rękach przy nadgarstku ustawionym w zgięciu grzbietowym (chodzenie o kulach, długotrwała jazda na rowerze, gimnastyka sportowa). Zespół cieśni nadgarstka może stanowić także jedno z powikłań źle wygojonego złamania.  

Profilaktyka i ćwiczenia to podstawa

Początkowe fazy zespołu cieśni nadgarstka można leczyć nieinwazyjnie i zachowawczo. Terapia polega na stosowaniu dużych dawek witaminy B6, a także – w wybranych i ciężkich przypadkach – zastrzyków z kortykosteroidów w okolicę troczka zginaczy. Ogromną rolę odgrywa również fizykoterapia i maksymalne odciążanie dłoni.

Podajemy 3 proste ćwiczenia, które pozwolą uniknąć nie tylko zespołu cieśni nadgarstka, ale i bolesnych skurczów przepracowanych mięśni. Najlepiej wykonywać je trzy razy dziennie:

• Zaciśnij mocno pięść na kilka sekund. Następnie powoli otwieraj doń,  rozciągając szeroko palce. Powtórz ćwiczenie 5 razy.
• Rozluźnij ramiona i barki, opuść i wyprostuj całą rękę na wprost siebie. Teraz zegnij rękę w nadgarstku i wyprostuj palce do góry. Drugą ręką wypychaj okolicę śródręcza i palców do siebie. Przytrzymaj rękę zgiętą w nadgarstku przez 10 sekund. Powtórz ćwiczenie 5 razy. 

Rozluźnij ramiona i barki, opuść i wyprostuj całą rękę na wprost siebie.  Mocno zaciśnij pięść i popychaj ją delikatnie do dołu i do siebie drugą ręką. Przytrzymaj przez 10 sekund. Ćwiczenie powtórz 5 razy. 

Katarzyna