Olej kokosowy pojawił się na półkach kilka lat temu i wzbudził spore zainteresowanie. Obserwowany, próbowany i poddawany testom, stał się obiektem różnorodnych opracowań i wniosków – niekiedy tak odległych od siebie, jak wschód od zachodu. Niewątpliwie jest zarówno jednym z bardziej pożądanych, jak i podrabianych produktów spożywczych. Dobrze jest wiedzieć, jak nie kupić bubla.
Ludność Malezji, Indonezji i Filipin, czyli miejsc, które od wieków znają palmę kokosową, nazywa ją „pokok seribu guna”, czyli „drzewo tysiąca zastosowań”. Mieszkańcy rejonów Pacyfiku uważają palmę kokosową za lekarstwo na wszelkie choroby. U nas olej kokosowy pojawił się całkiem niedawno i niemalże od razu zyskał grono zwolenników. Zachwyt wzbudził egzotyczny wygląd i uniwersalne zastosowanie, bowiem jest to jeden z niewielu produktów mających zastosowanie kosmetyczne i spożywcze.
Olej powstaje jako wynik tłoczenia miąższu orzecha palmy kokosowej. Zalicza się do grupy tłuszczy nasyconych, jednak w porównaniu z tłuszczami zwierzęcymi jest zbudowany z kwasów średniołańcuchowych, w tym MCT (kwas kaprylowy, kaprynowy i kapronowy). Organizm przetwarza inaczej kwasy MCT niż dłuższe kwasy tłuszczowe, są efektywniej wykorzystywane, bo jako źródło energii (nie jako rezerwy tłuszczu). Z tego względu czynią go bardziej dostępnym dla organizmu i lżejszym dla wątroby. Nieprzecenionym jest fakt, że olej kokosowy nie powoduje odkładania się tkanki tłuszczowej, reguluje poziom cholesterolu i jest skarbnicą wielu witamin (z grupy B, C, K, E) i ważnych składników mineralnych (żelaza, magnezu, miedzi).
Jakość oleju kokosowego, a co za tym idzie – jego wartość, zależy od jakości surowca. Producenci, dla których kluczowym czynnikiem jest wysoki standard, dokładają wszelkich starań, aby znaleźć dostawcę posiadającego owoce wysokiej jakości. Co więc wpływa na jakość surowca?
1. Uprawa. Najlepiej ekologiczna, gdyż tylko wtedy istnieje możliwość potwierdzenia jakości surowca, który jest ściśle i rygorystycznie nadzorowany przez cały okres uprawy. Najbardziej pożądanym jest oznaczenie Bio-Siegiel wprowadzone w 2010 r. w całej UE. Jest to wiążący znak jakości, określany również jako dowód produkcji ekologicznej, umieszcza się go na zbiorach z upraw ekologicznych (ma kształt uformowanego z gwiazd liścia na zielonym tle).
2. Technologia pozyskiwania oleju. Powinien być zimnotłoczony, czyli do jego wytworzenia nie użyto wysokiej temperatury. Określenie „virgin” dodatkowo informuje, że olej nie jest utwardzany, dezodoryzowany, ani bielony (powinien posiadać barwę nierównomiernie barwionej masy perłowej).
3. Poddawanie uzyskanego oleju regularnym badaniom. Niektórzy producenci mają na tym punkcie prawdziwego przysłowiowego bzika. Potrafią poddawać swój produkt kilkunastu różnym badaniom. Wyposaża ich to w gruntowną wiedzę i solidne argumenty potwierdzające jakość.
4. Kontrolowanie jakości jako czynnik niezbędny nieustannego progresu. Warto doczytać, czy nasz ulubiony producent przykłada do tego należytą wagę.
W zasadzie nie ma dla niego granic. Bywa doskonałym kosmetykiem chroniącym przed niekorzystnym promieniowaniem słonecznym. Odbudowuje strukturę włosów i zapobiega ich łamliwości. Cudownie sprawdza się jako oliwka do masażu. W kuchni można na nim piec, smażyć, dusić. Ponieważ posiada wysoką temperaturę dymienia i nie tworzy substancji toksycznych, może być wykorzystywany w wielu formach obróbki termicznej. Medycyna ajurwedyjska natomiast poleca ssanie oleju kokosowego jako sposób na pozbycie się wielu dolegliwości i oczyszczenie organizmu z toksyn.
Przeczytaj także: Oleje i ich wpływ na zdrowie
Bibliografia:
Wikipedia.pl
http://eko-znaki.pl/agro_sfera.html
czytaleniamedyczna.pl
