To wyjątkowo cenny przedstawiciel rodziny nienasyconych kwasów tłuszczowych. Jest antyutleniaczem, wspiera naturalną odporność organizmu, pozytywnie wpływa na naszą skórę i włosy, łagodzi dolegliwości ze strony układu pokarmowego, przyczynia się do poprawy stanu śluzówki oka, pochwy i jamy ustnej.
Kwas tłuszczowy palmityno-oleinowy – omega 7 jest ważnym składnikiem związków budulcowych ludzkiej skóry. Z punktu widzenia zapewnienia zdrowia i właściwej pielęgnacji skóry bardzo istotnym problemem jest powstrzymanie procesu jej wysuszania. Aby skóra była zdrowa i miała ładny wygląd, powinna być „nawodniona” i napięta. Z przeprowadzonych badań wynika, że za zatrzymanie wody w skórze tj. za powstrzymanie transepidermalnej utraty wody, odpowiedzialny jest m.in. ludzki łój, czyli sebum. Omega 7 jest obecny w sebum, regulując jego skład. Niedobór Omega 7 w łoju prowadzi do wielu komplikacji i chorób. Zbyt gęsty łój może powodować zablokowanie gruczołów łojowych oraz mieszków włosowych, a w zatkanym mieszku mogą rozwinąć się bakterie wywołujące trądzik. Nieprawidłowy skład łoju zwiększa transepidermalną utratę wody. Może podrażniać naskórek doprowadzając do jego zgrubienia i zaburzenia prawidłowego funkcjonowania.
Powszechnie znanym jest także fakt, że prawidłowe funkcjonowanie błon śluzowych w przewodzie pokarmowym (w jamie ustnej, przełyku, żołądku, jelitach), układzie moczowo-płciowym, oddechowym oraz naskórka jest kluczowym elementem zapobiegania chorobom. Badania naukowe wykazały, że ściany śluzówek mają połączenie z kwasami tłuszczowymi omega-7, które je chronią, wzmacniają i regenerują.
Niestety ilość omega 7 w organizmie z wiekiem się obniża. Również czynniki środowiska naturalnego jak promieniowanie słoneczne, różne zanieczyszczenia i niezdrowa dieta atakują i uszkadzają te wrażliwe tkanki. Z tego względu wskazane jest suplementowanie diety preparatami zawierającymi kwas omega 7.
Najbogatszym naturalnym źródłem omega 7 jest rokitnik zwyczajny – znana z pomarańczowych owoców niewielka roślina z rodziny oliwnikowatych. W składzie wyciągu olejowego z tej rośliny omega 7 występuje w wysokim stężeniu – ok. 40%. Rokitnik występuje w Europie i Azji, aż po Chiny, głównie wzdłuż
wybrzeży morskich. W Polsce rośnie nad Bałtykiem na wydmach, tworząc tam gęste zarośla. Ze względu na swój lekko kwaskowaty smak bywa także nazywany „syberyjskim ananasem”. Z niego to ludność zamieszkująca rozległe tereny tajgi, wytwarza pyszne konfitury, z wysuszonych liści zaparza orzeźwiającą herbatę, a z miąższu owoców przygotowuje wyśmienite pure. Owoce i nasiona rokitnika oferują także inne kwasy tłuszczowe z serii omega (3,6 i 9) oraz imponujący zestaw witamin, flawonoidów i mikroelementów.
Rokitnik należy niewątpliwie do tych roślin leczniczych, którym przez wieki przypisywano magiczne właściwości. Jako pierwsi lecznicze działanie tej rośliny odkryli Grecy. Stare legendy głoszą, że w starożytnej Grecji rokitnik ceniony był głównie jako przysmak i środek leczniczy dla koni. Młode liście i pędy rośliny dodawane do paszy sprawiały, że zwierzęta szybko przybierały na wadze, a ich sierść była gęsta i bardzo lśniąca. Podobno liście rokitnika były ulubioną potrawą latającego konia Pegaza. Wartości
odżywcze i lecznicze rokitnika opisywane są nie tylko w starożytnych tekstach greckich, przypisywanych
Theophrastusowi i Dioskoridowi, ale znajdują się również w medycznych tekstach tybetańskich datowanych na czasy dynastii Tang (618 do 907 n.e.). Lecznicze zastosowanie owoców, liści i kory rokitnika ma długą historię w medycynie tybetańskiej i mongolskiej. Stosowano go do leczenia kaszlu, na poprawę funkcjonowania krwioobiegu i funkcjonowanie układu trawienia. Na Dalekim Wschodzie rokitnik był lekiem na uszkodzoną skórę, problemy żołądkowe i choroby śluzówkowe układu trawiennego i moczowo-płciowego. To właśnie stamtąd sława rokitnika dotarła przez Rosję i Ukrainę do Europy. Podczas I wojny światowej to właśnie suszone owoce rokitnika były podawane rosyjskim żołnierzom zamiast tabletek witaminy C, chroniły przed szkorbutem oraz wzmacniały układ odpornościowy. Olej rokitnikowy pili rosyjscy kosmonauci jako suplement witamin i ochronę przed promieniowaniem.
Szpitale w Rosji i Chinach z powodzeniem go w leczeniu poranionej skóry, odleżyn, poparzeń, egzem oraz uszkodzeń skóry po napromieniowaniu promieniami radioaktywnymi. Z tego powodu rokitnik bardzo pomógł mieszkańcom Czarnobyla po awarii reaktora jądrowego w roku 1986.
Uzasadnienie tradycyjnego zastosowania omega 7 w leczeniu różnych chorób potwierdziły nowoczesne badania kliniczne wykonane w drugiej połowie XX wieku. Obecnie w Europie i w Kanadzie prowadzone są dalsze badania (farmakologiczne i kliniczne) bogatego w omega 7 oleju z rokitnika. Określane są jego właściwości promieniochronne i zapobiegające uszkodzeniom DNA. Podobne badania prowadzone są także w Polsce w Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Współczesna medycyna zaleca ten cenny olej w stanach zapalnych układu pokarmowego i chorobie wrzodowej żołądka oraz dwunastnicy, stanach zapalnych błon śluzowych (jamy ustnej, oka), chorobach skóry (grzybicy, łuszczycy, atopowym zapaleniu skóry) oraz tradycyjnie w wypadaniu włosów. Ze względu na wysoką zawartość omega 7, wyciąg olejowy z owoców rokitnika stosuje się zewnętrznie w oparzeniach, odmrożeniach, odleżynach, uszkodzeniach skóry przez promienie słoneczne i rentgenowskie (przy radioterapii). W ginekologii wykorzystuje się go w leczeniu nadżerki szyjki macicy i stanów zapalnych błon śluzowych narządów rodnych, a zwłaszcza w okresie menopauzy (np. w suchości pochwy). Dzięki obecności omega 7 w wysokim stężeniu, olej rokitnikowy ma unikalne właściwości zapobiegające starzeniu się skóry. Dlatego uznawany jest obecnie za ważny składnik środków kosmetycznych o
charakterze przeciwstarzeniowym. Warto zatem poszukać kremów przeciwzmarszczkowych, maseczek do
twarzy, balsamów do ciała i pomadek do ust zawierających ten niezwykły olej.
Obecnie coraz więcej producentów posiada wyciągi olejowe z rokitnika w swoim asortymencie naturalnych produktów leczniczych. Produkowane suplementy diety zawierają tłoczony na zimno olej rokitnikowy, który może być stosowany doustnie w postaci kapsułek i zewnętrznie w postaci płynnej. Brak jest oficjalnej rekomendowanej dawki omega 7, ale przyjmuje się, że aby uzyskać maksymalny efekt, należy zażywać 200-300 mg dziennie oleju w kapsułkach. Dawka może być zwiększona do 5000 mg w chronicznych stanach chorobowych.
Leave A Comment