W artykule:
Serrapeptaza, w świecie nauki znana też jako serratiopeptydaza, jest enzymem proteolitycznym (zalicza się do nich proteazy i peptydazy), a więc substancją odpowiedzialną za hydrolizę wiązań peptydowych, kontrolujących syntezę, aktywację i degradację białek. Enzymy te biorą udział w wielu różnych procesach biologicznych, począwszy od trawienia po starzenie się organizmu. Serrapeptaza wytwarzana jest przez enterobakterie Serratia sp. E-15 (od pewnego czasu nazywane Serratia marcesnes ATCC) żyjące w jelitach jedwabników morwowych. Odkryto ją tam w latach 60. XX wieku. Okazało się, że serrapeptaza pozwala zmieniającej się w motyla gąsienicy rozpuścić bardzo mocne nici tworzące jej kokon, prawdopodobnie ułatwia także dorosłym formom owadów trawić ich jedyny pokarm – stosunkowo twarde liście morwy.
Serrapeptaza jest już od dłuższego czasu gorąco polecana przez zwolenników medycyny alternatywnej i znajdziemy wiele różnych preparatów z nią w składzie. W niektórych krajach ma status leku, w innych suplementu diety. Jej pierwszym i największym chyba zwolennikiem był dr Hans Alfred Nieper, niemiecki naukowiec rekomendujący serrapeptazę jako substancję wspierającą prawidłowe funkcjonowanie układu krążenia i pracy serca. Swe zalecenia uzasadniał tym, że enzym proteolityczny wiąże się z makroglobuliną alfa-2 w osoczu, dociera wraz z nią do żył i tętnic i trawi martwe tkanki, które mogą zalegać tworząc różne złogi i sprzyjają zatykaniu arterii krwionośnych. W sumie znaleźć można wiele naukowych publikacji poświęconych różnym zastosowaniom serrapeptazy, w większości była jednak badana w niewielkich ośrodkach i część z tych wyników z pewnością wymaga jeszcze potwierdzenia. Trochę to dziwne, ponieważ kliniczne zastosowanie enzymów ma tradycje sięgające dziesięcioleci – konkretnie roku 1964 – i jest powszechnie akceptowane w świecie medycyny.
Z godnych uwagi badań nad serrapeptazą można wymienić jest zastosowanie jako ewentualnego leku na zapalenie jelita grubego – skracała czas trwania choroby, zapobiegała skróceniu okrężnicy i powiększeniu śledziony (testy na gryzoniach). W terapii skojarzonej razem z doksycykliną znacząco przyspieszała gojenie się trądziku pospolitego. Zaobserwowano, że łagodzi różnego typu bóle pooperacyjne, a także ostre i przewlekłe stany zapalne w zakresie otolaryngologii. W Azji uchodzi za lek mukolityczny – a więc oczyszczający drogi oddechowe z nadmiaru śluzu – i była tam także testowana pod tym kątem. Okazało się, że zmniejsza lepkość, ale nie elastyczność śluzu, zmniejsza też liczbę neutrofilów, co rzeczywiście przekłada się na oczyszczanie układu oddechowego w przypadku przewlekłych infekcji. Wielu naukowców, biorąc pod uwagę jej zdolność do usuwania martwych komórek, wysuwa wnioski, że można na jej podstawie opracować w przyszłości lek przyspieszający zabijanie komórek nowotworowych.
Czytaj także: https://naturazdrowie.com/jedwab-sprzyja-zdrowiu-i-urodzie-wlosow/
Serrapeptaza działa na zasadzie synergii z antybiotykami na gronkowca złocistego, wzmacniając ich działanie i osłabiając biofilm bakterii. Wykazuje także pewne właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne, po pierwsze wytwarzając mediatory o działaniu przeciwzapalnym, a po drugie blokując w tym samym czasie aminy, które są w takich stanach uwalniane, a które potęgują wrażenia bólowe. Równocześnie obniża temperaturę skóry w miejscach dotkniętych stanem zapalnym (tutaj najlepiej sprawdza się podawana z jonami cynku i manganu). Jako taka zalecana jest przy reumatoidalnym zapaleniu stawów, stanach zwyrodnieniowych, obrzękach, na przykład pooperacyjnych, żylakach. W Japonii dość powszechnie stosuje się ją na różnorakie bóle pleców. Inne zastosowania serratiopeptydazy obejmują głównie choroby piersi (zmniejsza ich nadwrażliwość, obrzęki, stwardnienia, stany zapalne), chorobę Alzheimera (redukcja amyloidozy – tutaj wciąż jednak brak mocnych dowodów, które by potwierdzały dobroczynny wpływ enzymu), zapalenie zatok, zapalenie wątroby, choroby płuc, zespół cieśni nadgarstka i mięśniaki macicy.
Nie ma żadnych badań związanych z długotrwałym zażywaniem serrapeptazy. Wszystkie dotyczą okresu mniej więcej miesiąca – w tym czasie nie zauważono skutków ubocznych i ten okres uchodzi za bezpieczny. Serrapeptaza ma stosunkową niską biodostępność, stąd konieczne jest jej odpowiednie dawkowanie – to też jak na razie stawia ją w gorszej pozycji w zestawieniu z niektórymi środkami przeciwzapalnymi, gdyż trzeba jej zażywać większe dawki, by tak samo jak one zadziałała. Do krwi trafia w najwyższym stężeniu po około 15-30 minutach, stan ten utrzymuje się do 6 godzin. Ogólnym zastrzeżeniem są jej reakcje z lekami na krzepliwość krwi – nie powinny zażywać jej osoby stosujące heparynę, warfarynę, aspirynę, a także witaminę K. Z wieloma lekami nie badano jeszcze interakcji. Nie jest też polecana – z powodu braku jakichkolwiek badań – kobietom w ciąży i karmiącym. Przedawkowana lub podawana w wysokich dawkach może niekiedy wywołać delikatne zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Dla kogo więc jest polecana? Przede wszystkim osobom z różnymi, zwłaszcza przewlekłymi, stanami zapalnymi, z problemami miażdżycowymi (rozpuszcza fibrynę), z chorobami układu krążenia, ale i wspomagająco osobom starszym, prowadzącym bardzo aktywny tryb życia czy też wegetarianom/weganom.
Źródła:
