Ten sukulent nie lubi niskich temperatur panujących zimą w naszym kraju. W mieszkaniu najlepiej uprawiać jego gatunek drzewiasty (Aloe arborescens) lub aloes zwyczajny (Aloe vera). Roślinie należy zapewnić dużo światła i nie podlewać zbyt obficie. Najcenniejszą jej częścią jest miąższ znajdujący się w liściach. Zawiera on aż 75 potencjalnie aktywnych składników, w tym przeciwutleniacze, kwas foliowy, biotynę, witaminy z grupy A, B i C, beta-karoten oraz sole mineralne, aminokwasy, cukry, enzymy i kwasy organiczne. Jeśli chcemy użyć rośliny hodowanej w domowych warunkach, powinien to być dojrzały, co najmniej kilkuletni egzemplarz. Najlepiej jest mieć kilka okazów aloesu, ponieważ między jednym zbiorem a drugim powinno minąć kilka tygodni. Jednorazowo można usunąć 3-4 zdrowe, grube, zewnętrzne liście znajdujące się blisko łodygi. Po umyciu i wysuszeniu przycinamy kłujące krawędzie, następnie nożem lub dłonią oddzielamy żel znajdujący się wewnątrz liścia. Potoem kroimy go w plasterki lub kostki. Żel aloesowy można nakładać bezpośrednio na skórę lub wykorzystać w kuchni.
Picie soku z aloesu pomaga w razie dolegliwości układu pokarmowego. Antrachinony, czyli związki organiczne zawarte w żelu, zapobiegają zaparciom i przyspieszają metabolizm. Sok działa przeciwzapalnie, dlatego zaleca się go osobom z wrzodami żołądka i dwunastnicy oraz cierpiącym na zespół jelita drażliwego. Wspomaga też produkcję żółci, sprzyja namnażaniu mikroflory jelitowej oraz ułatwia utrzymanie prawidłowego poziomu glukozy i cholesterolu we krwi. Biostymina, czyli wodny wyciąg ze świeżych liści aloesu, skutecznie zwalcza infekcje górnych dróg oddechowych. Aloes wzmacnia układ odpornościowy i uczestniczy w detoksykacji organizmu. Wyciąg z kwiatów aloesu i ekstrakt z jego liści ma właściwości przeciwutleniające, dzięki zawartości witamin A, C, E i B12 oraz kwasu foliowego i choliny, o czym poinformowano na łamach czasopisma naukowego „Molecules”.
Przeczytaj także: Odporność trzeba budować wiosną by zimą nie chorować
Aloes stosowany zewnętrznie łagodzi wiele dolegliwości skórnych. Wykorzystuje się go w leczeniu trądziku, egzemy i łuszczycy. Działa antybakteryjne, przeciwzapalnie i antyseptycznie. Pomaga w razie ukąszeń i użądleń owadów. Według badań opublikowanych w „Medical Association Journal” (tygodnik Amerykańskiego Towarzystwa Medycznego), aloes charakteryzuje się wysoką efektywnością w leczeniu ran po oparzeniach drugiego stopnia. Z kolei badacze publikujący w amerykańskim czasopiśmie „Radiation Oncology” zwracają uwagę na skuteczność aloesu użytego do leczenia skóry po radioterapii. Zawarte w sukulencie auksyny i gibereliny (hormony roślinne) pomagają w gojeniu się ran, a sterydy roślinne i antrachinony (organiczne związki chemiczne) działają przeciwbólowo. W żelu znajdziemy również glikoproteinę o właściwościach przeciwalergicznych. Aloes doskonale nawilża włosy i sprawia, że łatwiej się układają. Ponadto żel z aloesu przeciwdziała próchnicy oraz leczy stany zapalne jamy ustnej i afty.
Wprawdzie aloes jest bardzo bezpieczny, jednak może uczulać i powodować podrażnienia. Przed jego użyciem należy wykonać próbę alergiczną. Stosowania wewnętrznego powinny unikać osoby mające hemoroidy oraz chorujące na serce lub nerki, niedrożność jelit i cukrzycę.
