Spis treści:
Najlepiej w walce z nadwyżką kilogramów sprawdzają się zioła i rośliny zawierające wiele polisacharydów, przykładowo inuliny, glukomannanu, galaktomannanu (popularna guma guar). Działają podobnie jak błonnik, pod wpływem wody powiększają objętość i zapobiegają napadom głodu. Zazwyczaj także obniżają wchłanianie tłuszczu, często obniżając przy okazji poziom cholesterolu. Na liście roślin, w których je znajdziemy są chociażby dziwidło, guar (Cyamopsis tetragonoloba), topinambur czy mniszek lekarski. Samego błonnika ma dużo w składzie na przykład zielony jęczmień, ma go także ananas czy papaja, zawierające dodatkowo bromelinę i papainę, enzymy przyspieszające spalanie tłuszczów. Apetyt skutecznie może hamować czarna fasola afrykańska czy morszczyn pęcherzykowaty – ta pierwsza robi to w pokrętny sposób, bowiem podnosi poziom serotoniny, a to równocześnie podnosi nastrój i obniża łaknienie. W mieszankach na odchudzanie często trafimy też na pięciornik gęsi, krwawnik pospolity, korę kruszyny czy znamię kukurydzy. Do tego dochodzi cały szereg ziół stosowanych w chińskiej medycynie naturalnej, przykładem cynowód chiński, kilka gatunków arnebii, przęśl chińska czy rabarbar dłoniasty (o zielonej herbacie nie wspominając).
Jednym z bardziej cenionych środków na utratę wagi i walkę z otyłością jest karczoch zwyczajny (Cynara scolymus). Karczoch znany jest oczywiście jako uprawiane od czasów starożytnej Grecji warzywo, którego kwiatostan jest nie dość że smaczny, niskokaloryczny, to także zdrowy – pozytywnie działa na wątrobę, zawiera wiele witaminy C, ponadto może być spożywany przez diabetyków. Obecnie równie wysoko ceni się liście karczocha, znane w fitoterapii jako Cynarae folium. Liście te, zwane potocznie zielem karczocha, mają w swym składzie flawonoidy, glikozydy, seskwiterpeny, a przede wszystkim kwasy fenolowe: chlorogenowy, kawowy i cynarynę. Wszystkie one obniżają poziom trójglicerydów oraz poziom całkowity cholesterolu we krwi (konkretnie obniża zły LDL, a nie wpływa znacząco na poziom dobrego HDL). Przy okazji pobudzają wydzielanie kwasów trawiennych i przyspieszają przemianę materii (kwas chlorogenowy „wymusza” na organizmie korzystanie z odłożonych zapasów węglowodanów i tłuszczu). Ważną rolę spełnia też polisacharyd zawarty w karczochach, mianowicie inulina, która pęcznieje w żołądku i na dłużej utrzymuje uczucie sytości. Inulina ma też właściwości prebiotyczne. Ziele karczocha pije się w formie naparów, rzadziej jako składnik nalewek. Efekty kuracji zielem karczocha, jak zwykle w przypadku ziołolecznictwa, nie są natychmiastowe, trzeba na nie poczekać minimum 2 miesiące. Trzeba pamiętać, że niektóre osoby mogą być uczulone na karczochy, odradza się go także w przypadku kamicy moczanowej i niedrożności dróg żółciowych (ziele karczocha działa żółciopędnie).
Czytaj także:
Coraz większą popularność na polu walki ze zbędnymi kilogramami zyskuje także morwa biała (Morus alba), a dokładniej mówiąc jej liście i wyciągi z nich, bowiem różne części rośliny stosowane są przy różnych schorzeniach. Jej sekret w walce z otyłością i nadwagą opiera się przede wszystkim na połączeniu dużej zawartości błonnika i niskokaloryczności (a więc podobne zestawienie, jak w przypadku karczocha z jego inuliną). Dodatkowo jeszcze morwa biała pomaga regulować poziom cukru we krwi, wpływa na pracę enzymów odpowiedzialnych za rozkład cukrów prostych – ograniczenie wchłaniania węglowodanów przez substancję zwaną dezoksymannojirymycyną – zapobiega odkładaniu się tkanki tłuszczowej. Nie tak dawno udało się zwiększyć działanie wyciągów z morwy białej przeciw otyłości dzięki biokonwersji, w tym przypadku naturalnej fermentacji enzymami grzybów z gatunku Aspergillus aculeatus, która podniosła zawartość substancji czynnych wpływających na adipogenezę (proces tworzenia tkanki tłuszczowej). Udoskonalony ekstrakt z jednej strony mocniej hamuje odkładanie się tłuszczu, z drugiej w żaden sposób nie wpływa na zaburzenia apetytu i nie wywołuje skutków ubocznych (preparat jest w fazie finalnych testów). Morwa biała i ekstrakty z niej mogą wchodzić w reakcje z różnymi lekami, na przykład obniżającymi cholesterol czy stosowanymi przez cukrzyków.
Bibliografia:
