Świadomość potrzeb żywieniowych niemowlęcia może być kluczem do jego zdrowia.
Prawidłowo odżywione dziecko charakteryzuje się względnie stałym wzrostem masy ciała i długości (…) jest pogodne i ruchliwe, dobrze śpi (…) Należyte podejście do diety już w czasie ciąży oraz możliwość karmienia mlekiem matki składają się na tak zwane programowanie metaboliczne. Stanowi ono swoistą tarczę przed lawinowo rosnącymi chorobami XXI wieku.
Specjaliści z PTHiŻD zgodnie utrzymują, że do 6. miesiąca życia niemowlęcia najbardziej wartościowym pokarmem jest mleko. Zaspokaja ono wszystkie konieczne do rozwoju potrzeby organizmu. Potem staje się ono niewystarczające, a rozwój organizmu maluszka wymaga podawania pokarmów uzupełniających, które wprowadza się do diety m. in. w celu dostarczenia dodatkowej energii, białka, żelaza, cynku, witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E) i pierwiastków śladowych oraz przygotowania niemowlęcia do bardziej urozmaiconej diety w późniejszym okresie życia.
Najnowsze wytyczne kładą nacisk na rozbudzanie w dziecku ciekawości do jedzenia. Próżno szukać szczegółowych zaleceń dotyczących konkretnych grup pokarmów i granic czasowych przeznaczonych na ich włączenie w żywienie. Góruje podstawowa zasada: nie wcześniej niż w 5. miesiącu życia i nie później niż na początku 7. miesiąca niemowlę powinno być odżywiane innym pokarmem niż mleko. Intensywny rozwój dziecka, umiejętność siedzenia z podparciem, kontrolowanie ruchów głowy i jedzenie z łyżeczki predysponują do rozszerzenia jadłospisu oseska.
Podstawę ciągle powinno stanowić mleko, któremu zaczynają towarzyszyć warzywa, następnie owoce ze szczególnym zachowaniem kolejności o pierwszeństwie warzyw w celu wykształcenia właściwych wzorców smakowych. Następnie pojawiają się zboża.
Dobrze tolerowane posiłki warzywne, zbożowe oraz owoce dają zielone światło do pójścia dalej. Mięsa, szczególnie drób, jagnięcina, wołowina i królik należy gotować i podawać z warzywami. Podobnie rzecz ma się z rybami. Jajka, będące źródłem witamin, minerałów i pełnowartościowego białka, do 12. miesiąca życia dziecka muszą być dobrze ugotowane. Nie jest istotne, co będzie pierwsze. Ważne jest zwrócenie uwagi na ilość i jakość pojawiających się na stole nowości. Kontrolowanie pomaga w porę wyłapać produkty alergizujące.
Istotną informacją jest częstotliwość karmień, wielkość posiłków i umiejętność reagowania na głód. To tzw. karmienie reagujące, czyli wrażliwe. Rodzi swoistą więź między dzieckiem a dorosłym i pozwala nie przekarmiać. Uzupełniając dietę nie należy rezygnować z karmienia mlekiem, ale dbać o właściwe proporcje w kolejnych miesiącach życia dziecka.
Tak. Do 6. miesiąca życia doskonali się odruch ssania i połykania, a do 7. ćwiczy zdolność mielenia pokarmu językiem. Po tym czasie dziecko zaczyna dobrze radzić sobie z produktami miękkimi, posiekanymi i rozgniecionymi.
Przeczytaj również: Poznaj naturalne zamienniki cukru
Literatura:
Nancy J. Peckenpaugh, red. Danuta Gajewska Podstawy żywienia i dietoterapia, Wrocław 2015
https://ncez.pzh.gov.pl/dzieci-i-mlodziez/dzieci-0-3/rozszerzanie-diety-niemowlat/
https://ncez.pzh.gov.pl/dzieci-i-mlodziez/zywienie-zdrowych-niemowlat-zaktualizowane-wytyczne/
https://www.umb.edu.pl/photo/pliki/WL_jednostki/klinika_pediatrii_i_zaburzen_rozwoju_dzieci_i_mlodziezy/zasady_zywienia_zdrowych_niemowlat.pdf
