Sól posiada dobroczynne dla organizmu właściwości. Sposoby jej stosowania są różnorodne. Jednym z nich są okłady z roztworu solnego, które możemy z powodzeniem zastosować, gdy jesteśmy przeziębieni, mamy problem z płucami i uciążliwym kaszlem. Okład solny to sposób, po który sięgano wiele lat temu w terapii różnych chorób.
Przedruk recepty ukazał się w jednej z gazet w 2002 r., a jego pierwowzór pochodzi z lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku. Chodzi o artykuł poświęcony niesamowitym właściwościom leczniczym soli, którą jak się okazało stosowano podczas II wojny światowej, aby leczyć rannych żołnierzy. Znajdowała ona z powodzeniem zastosowanie tam, gdzie nie było wówczas dostępnych leków, a pomoc była konieczna. Autorka tej relacji pielęgniarka jednego z ówczesnych szpitali polowych, relacjonuje, że lekarz (chirurg) któremu asystowała przy zabiegach jako starsza pielęgniarka operacyjna, stosował w leczeniu rannych hipertoniczny roztwór soli kuchennej. Na obszerną powierzchnię skażonej rany kładł miękką, obficie zmoczoną roztworem soli dużą serwetkę. Po 3-4 dniach rana stawała się czysta, różowa, temperatura u pacjenta, jeżeli była wysoka, spadała prawie do normalnych wartości, po czym nakładało się na to opatrunek gipsowy. Po kolejnych 3-4 dniach rannych wysyłano do lazaretu. Roztwór hipertoniczny działał doskonale – „w zasadzie prawie nie mieliśmy zgonów”. Historia ta miała także swój ciąg dalszy w późniejszych okresie.
Otóż dowiadujemy się, że ta sama osoba 10 lat później skorzystała z metody w leczeniu swoich zębów, a także próchnicy i skomplikowanym ziarniniaku. Sukces nastąpił już po dwóch tygodniach. Po tym przypadku zaczęła ona studiować wpływ solnego roztworu na takie choroby, jak zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie nerek, przewlekłe zapalenie wyrostka robaczkowego, reumatyczne zapalenie krążenia, procesy zapalne w płucach, reumatyzm stawowy, zapalenie kości i szpiku, ropnie po iniekcji itp. W zasadzie były to pojedyncze przypadki, ale za każdym razem otrzymywała dość szybko pozytywne wyniki. Później pracowała w ośrodku zdrowia i opowiadała o wielu trudnych przypadkach, gdzie okłady z roztworem soli były skuteczniejsze niż inne stosowane wówczas techniki. Udało się nam wyleczyć krwiaki, zapalenie torebki stawowej, chroniczne zapalenie wyrostka robaczkowego.
Chodzi o to, że roztwór soli ma właściwości pochłaniające i wyciąga z tkanki płyn z florą chorobotwórczą. Może być szalenie pomocy np. przy infekcjach górnych dróg oddechowych, przy problemach z płucami, silnym duszącym kaszlu. Wspomniana pielęgniarka przywołała również przykład kokluszu, który ustąpił po paru dniach od zastosowania opaski solnej. Chodzi o dzieci, które męczył koklusz. Przyłożono im na noc opaski solne. Po upływie półtorej godziny kaszel ustąpił i nie pojawił się aż do rana. Po czterech takich opatrunkach choroba zniknęła bez śladu.
Sól stołowa w roztworze wodnym nie powinna przekraczać 10 proc. – jest to tzw. aktywny sorbent. Wyciąga z chorego organu wszelkie nieczystości. Efekty w leczeniu będą tylko w tym przypadku, jeśli opatrunek będzie przepuszczalny dla powietrza, to znaczy higroskopijny, co zależy od jakości materiału użytego do opatrunku. To zasada podstawowa. Drugim wyznacznikiem jest to, że opatrunek działa lokalnie – tylko na chory organ lub część ciała. W miarę wchłaniania cieczy z warstwy podskórnej wchłania się do niego płyn tkankowy z głębszych warstw zabierając ze sobą wszelkie patogeny: drobnoustroje, wirusy i substancje organiczne.
Tak więc, podczas działania bandaża – opaski w tkankach chorego organizmu płyn jest odnawiany, miejsce zostaje oczyszczone z zarazków i z reguły proces patologiczny zostaje wyeliminowany. Dodatkowo opatrunek z hipertonicznym roztworem soli kuchennej działa stopniowo. Wynik osiąga się w ciągu 7-10 dni, a czasem dłużej. Stosując roztwór soli kuchennej należy zachować ostrożność. Nie poleca się stosowania opatrunków z roztworem o koncentracji ponad 10 procent. W niektórych przypadkach lepszy będzie nawet 8-procentowy roztwór. W przygotowaniu odpowiedniego roztworu pomoże każdy farmaceuta. Taka opaska hipertoniczna jest doskonałym sposobem na szybką pomoc i reakcję w walce z wieloma chorobami. Jak wygląda sama receptura i jak się ją sporządza? Recepta ta jest na tyle prosta i efektywna, że każdy może ją przygotować i zastosować. Należy pamiętać jedynie o tym, by był to roztwór 10%. Należy wziąć 1 litr przegotowanej, ze śniegu lub deszczowej albo destylowanej ciepłej wody. Do 1 litra wody wsypać 90 g niejodowanej soli jadalnej (3 łyżki stołowe bez czubków). Dokładnie rozmieszać. W taki sposób powstaje 9-procentowy roztwór soli. Następnie przygotować 8 bawełniano-gazowych warstw, odlać część roztworu i potrzymać w nim przez 1 minutę 8 warstw gazy. Lekko odcisnąć, aby nie spływały. Tak przygotowane opaski solne kładziemy na chore miejsce. Na górę przykładamy kawałek czystej wełny owczej. Opatrunek – opaskę zabezpieczamy bandażem. Nie wolno stosować żadnych sztucznych materiałów, uszczelnień polietylenowych. Opaskę solną powinno się wykonać przed snem i trzymać do rana. Rankiem wszystko zdjąć. A w następną noc wszystko powtórzyć.
Ponieważ w dalszym ciągu mamy okres wzmożonych infekcji, wiele osób cały czas choruje borykając się z uciążliwym i długotrwałym kaszlem, takie rozwiązanie będzie znakomitym sposobem na złagodzenie i pozbycie się objawów infekcji oraz kaszlu. Przy katarze i bólach głowy kolistą opaskę kładzie się na czoło i tył głowy. Przez godzinę-półtora katar mija, a do rana znika również ból głowy. Przy każdym przeziębieniu podczas pierwszych oznak powinno się zastosować opaskę solną. A jeżeli mamy już zaawansowany stan infekcji, zdążyła się rozwinąć, wykonujemy jednocześnie pełną opaskę na głowę i szyję (z 3-4 warstw miękkiego cienkiego płótna) i na plecy (z 2 warstw wilgotnego i 2 warstw suchego płótna), trzymając opaski przez całą noc. Leczenie kończy się po 4-5 powtórzeniach zabiegu. Opaska solna wyciąga toksyny z organizmu, w tym zabija wszelkie infekcje. Sprawdza się przy przeziębieniach, zapaleniu płuc, kaszlu, ale także wspomaga krwotoki wewnętrzne, ciężkie wewnętrzne i zewnętrzne stłuczenia, gangreny, zgorzele, zapalenie torbieli stawowych. Może okazać się skutecznym antidotum na procesy zapalne w woreczkach stawowych kolanowych, przy głębokich ranach, zapaleniach mięśni szyi itp.
