Praca zdalna oznacza, że można ją wykonywać nawet leżąc w łóżku. Ale ta pozycja nie jest ergonomiczna i szybko powoduje bóle układu mięśniowo-szkieletowego, co z kolei wywołuje stres. Jego kolejnym źródłem jest łączenie w tym samym czasie obowiązków zawodowych z opieką nad dziećmi. Do tego dochodzi obawa o zdrowie swoje i rodziny oraz lęk o byt. Mamy więc do czynienia z sytuacją, w której mocno obniża się jakość życia. Dla własnego dobra trzeba temu zapobiegać.
Stres może być mobilizujący – eustres (np. trening, zimny prysznic) lub deprymujący (dystres). Ten drugi wytrąca organizm z równowagi i powoduje wiele dolegliwości zdrowotnych. W chwili zagrożenia zaczynamy analizować czy zdołamy go zwalczyć, czy lepiej uciekać (tzw. reakcja „walcz lub uciekaj”). Obie te reakcje bazują na ruchu, dzięki któremu możliwe jest rozładowanie reakcji stresowej i powrót do równowagi.
Od sytuacji stresowych, które mogą wywołać nawet negatywne myśli, trudno uciec, bo mózg nie odróżnia obrazów rzeczywistych od tych, które pojawiają się w głowie. Warto spojrzeć na niektóre sprawy z dystansu, bo stres utrudnia logiczne myślenie, a w efekcie znalezienie rozwiązania problemu.
Jednym z hormonów stresu jest kortyzol, który zwiększa stężenie cukru we krwi, aby zyskać energię do walki z zagrożeniem lub ucieczki przed nim. Poziom kortyzolu jest najwyższy rano, aby mobilizować organizm do działania. Potem opada, robiąc miejsce melatoninie (tzw. hormonowi snu). Zbyt wysoki poziom kortyzolu wieczorem oznacza problemy z zaśnięciem lub sen słabej jakości.
Sen sprawia, że ciało regeneruje się i nabiera energii do działania. Tymczasem duży stres powoduje problemy z zaśnięciem. Wieczorne naświetlanie się niebieskim światłem emitowanym przez ekrany komputerów czy telewizorów utrudnia wydzielanie melatoniny, która pomaga zapaść w regeneracyjny sen. W wyciszeniu pomoże relaksacja, odprężenie uspokajającymi zapachami (aromaterapia olejkami lub kadzidłami) oraz ćwiczenia o niskiej intensywności, np. joga, stretching.
Przeczytaj także: Joga hormonalna wsparciem w okresie menopauzy
Negatywne skutki stresu niweluje umiarkowana aktywność fizyczna oraz zwolnienie psychofizyczne (relaksacja). Najlepszą formą naturalnej relaksacji jest sen. Gdy jest on wykluczony, można posiłkować się świadomą relaksacją, stosując techniki relaksacyjne, m.in.: trening autogenny Schultza, progresywną relaksację Jacobsona, wizualizację (np. spacer w krajobrazie), jogę nidrę, techniki oddechowe.
Korzystne są nawet krótkie (np. 15-minutowe) , ale systematyczne sesje relaksacji. Dzięki temu uspokoimy układ nerwowy, wyciszymy chaotyczne myśli, zmniejszymy aktywność emocjonalną, rozluźnimy napięte mięśnie, zniwelujemy odczuwanie dolegliwości bólowych, obniżymy ciśnienie krwi, spowolnimy oddech.
