Medycyna Kampo jest tradycyjnym japońskim systemem leczniczym, mającym korzenie w chińskiej medycynie tradycyjnej. Od momentu jej wprowadzenia do Japonii w VI wieku, Kampo ewoluowała i adaptowała się, przyjmując unikalne cechy, które odróżniają ją od jej chińskiego odpowiednika.
Kiedy buddyzm został wprowadzony do Japonii w VI wieku, wraz z nim przyszedł dostęp do chińskich tekstów medycznych. To zainspirowało początki medycyny Kampo w Japonii. Przez wieki, praktyka ta dostosowywała się do japońskiego społeczeństwa, kultury i filozofii, stając się bardziej zlokalizowaną wersją chińskiej medycyny tradycyjnej.
Zasady i Praktyka
Podobnie jak w chińskiej medycynie tradycyjnej, Kampo koncentruje się na holistycznym podejściu do zdrowia, biorąc pod uwagę fizyczne, emocjonalne i duchowe aspekty zdrowia pacjenta. Diagnostyka opiera się na dokładnej obserwacji pacjenta, w tym na badaniu pulsu i języka.
Leczenie w Kampo skupia się przede wszystkim na stosowaniu szerokiej palety ziół. W porównaniu z chińską medycyną tradycyjną, Kampo ma mniej skomplikowane mieszanki ziołowe, które są często produkowane w formie gotowych preparatów.
Akceptacja we współczesnym świecie
Współczesna medycyna japońska jest unikalną mieszanką zachodnich i wschodnich praktyk. Medycyna Kampo jest głęboko zakorzeniona w japońskim systemie opieki zdrowotnej i jest szeroko stosowana obok konwencjonalnej medycyny. Wielu lekarzy w Japonii poleca i przepisuje leki Kampo w połączeniu z nowoczesnymi metodami leczenia. Warto również zauważyć, że wiele preparatów Kampo zostało poddanych badaniom naukowym w celu zrozumienia ich składników aktywnych i mechanizmu działania. W rezultacie niektóre z tych preparatów są teraz uznawane za skuteczne w leczeniu różnych schorzeń, zarówno w Japonii, jak i na świecie.
Medycyna chińskiego mnicha
Naukowcy z Japonii i Chin odkryli i ujawniają dzieła uważane za zaginione od pokoleń, będące podwalinami popularnej w Japonii medycyny alternatywnej Kampo. Za jej protoplastę uważa się słynnego mnicha chińskiego, który żył w VIII wieku i nazywał się Jianzhen lub Ganjin. Początki Kampo sięgają VII wieku i pochodzą z Chin, sugerują najnowsze badania. Słynny chiński mnich był odpowiedzialny za wprowadzenie zasad buddyzmu w Japonii i położył podwaliny pod tradycyjną medycynę japońską w tym kraju. Nieznane dotąd dzieła ujrzały światło dzienne.
Tłumaczy się, że unikalny system w Japonii polegający ma możliwości kupowania bez recepty w aptekach produktów Kampo wywodzi się z długiej historii systematycznego przepisywania medykamentów Kampo i może mieć swoje źródło w receptach wspomnianego mnicha. Obecnie medycyna Kampo ma szansę na wyjście poza Japonię, w oparciu o dokonywane odkrycia i erę globalizacji.
Co najciekawsze, recepty Jianzhen, jak pokazują badania, stanowią podstawę ziołowej
praktyki leczniczej w Japonii. Fitoterapia jest w dużym stopniu zintegrowana z obecnym japońskim systemem zdrowotnym.
Ziołowe preparaty są przepisywane obok medycyny zachodniej i nowoczesnych leków japońskich i są objęte refundacją krajowego systemu zdrowotnego.
Medycyna Kampo stanowi ważny element japońskiego dziedzictwa kulturowego. Choć ma korzenie w chińskiej medycynie tradycyjnej, ewoluowała w sposób, który uczynił ją nieodłączną częścią japońskiego podejścia do zdrowia i leczenia. Jej holistyczne podejście i skupienie na równowadze ciała i umysłu są nadal aktualne i cenne dla wielu ludzi na całym świecie.
